Aan boord van de Transmongolië Express | Van dag tot dag



In Moskou stappen we aan boord van de Transmongolië Express voor de treinreis van ons leven. In zes dagen denderen we van de Russische hoofdstad naar Ulaanbaatar, om van daaruit verder te reizen naar Beijing. Twee continenten, zeven tijdzones, 7685 kilometer en heel wat culturen. Reis met me mee aan boord van deze wereldberoemde trein!

Ons tijdelijke thuis

Op het Yaroslavsky treinstation in Moskou ontmoeten we in no time medereizigers. Jong en oud, uit alle windstreken en allemaal even enthousiast. Logisch, want over een uur beginnen we aan de treinreis der treinreizen! Net voor vertrek dendert het meterslange voertuig het station binnen. Kaartjes worden gecheckt en hop, iedereen aan boord van de Transmongolië Express! In uitgelaten stemming verkennen we onze wagon en vierpersoonscoupé. Twee smalle stapelbedden tegenover elkaar en bij het raam een tafeltje. Na ons te hebben geïnstalleerd en een kennismaking met onze Noorse coupégenoten is het tijd voor wat slaap. Op het fijne wiegen van de trein is dat geen probleem.

Het geeft een magisch gevoel om als een ministipje door zo’n uitgestrekt landschap te glijden

Het dagelijkse reilen en zeilen


Als ik de volgende dag ontwaak, zijn we zo’n 900 kilometer van Moskou vandaag. Ik werp meteen een blik door het raam; we denderen door open heidevlaktes en bossen in prachtige herfstkleuren. Af en toe passeren we een meertje en zien we houten huisjes langs het spoor. Het ritme van de trein slaapt verrukkelijk. Het bed was een tikkeltje smal en hard, maar lang genoeg en voorzien van prima beddengoed. Toe aan een douche? Helaas, aan boord zijn alleen een WC en wasbakje en die deel je met je 35 wagongenoten. De conducteurs houden de boel schoon, maar toch ontstaat er snel een aardig waterballet.


Tijd voor een ontbijtje! Je kunt ontbijten in de restauratiewagon maar het eten daar is niet fantastisch en bovendien best prijzig. Gelukkig hebben wij een flinke voedselvoorraad meegesleept, die we in een Moskouse supermarkt wisten te scoren. De komende dagen leven we op crackers, koekjes, fruit, chips, water en thee. Uit de ketel in het gangpad kun je onbeperkt kokend water tappen. Ideaal voor een theetje, cappuccino, koffie, maar ook voor bijvoorbeeld noedels, soep of aardappelpuree. 
De trein maakt regelmatig stops, wisselend van 5 tot 20 minuten. De stations variëren van ieniemienie stations bij troosteloze gehuchtjes tot imposante stations bij miljoenensteden. Op bijna elk station staan Russische vrouwtjes (babuschka’s) die water, vette broodjes en andere lokale versnaperingen aan de man brengen. Zo nu en dan springen we het perron op en genieten van de frisse lucht en het levendige handelssfeertje. Attention please: de trein begint zonder signaal weer te rijden dus verlies ‘m niet uit het oog!


Bij schemering bereiden we ons avondeten: een soepje en wat fruit. Ondertussen hebben we de stad Perm gepasseerd en beklimt onze trein langzaam het Oeralgebergte. Het traject wordt bochtiger en de rest van de nacht dreunen we gestaag door de Oeral.



Siberië: alleen de naam ademt al avontuur!


Iedereen ligt te slapen als de trein ’s nachts bij het indrukwekkende Jekaterinenburg stopt. Een handjevol backpackers verlaat hier de trein. Wij blijven aan boord en verlaten die nacht ongemerkt de Oeral en daarmee ook Europa. Hallo Azië, hoi Siberië! Met het binnengaan van Siberië verandert ook het landschap. De heuvels maken plaats voor eindeloze grasvlaktes en dichtbeboste taiga’s. De krakkemikkige huisjes met moestuinen blijven. Bij Omsk hoppen we weer even het perron op. Met het zonnetje en de blauwe lucht is het moeilijk voor te stellen dat de thermometer hier winters regelmatig -40 aangeeft. We rekken en strekken naast de trein, uiteraard altijd met ons fototoestel gewapend. De pastelgroene stationsgebouwen smeken om een foto.

We bewonderen de zonsondergang over de Siberische taiga’s onder het genot van een koud, Chinees biertje



Al gauw geven we ons over aan het rustgevende ritme van de trein. Ik vul de dag met lezen, staren naar de alsmaar veranderde landschappen, schrijven, eten, foto’s schieten en kletsen met medereizigers. Er zijn zo’n 25 wagons dus je kunt ook aan de wandel. Een paar wagons verderop ontmoeten we een Nederlandse met wie we kletsen en kaarten. De Chinese conducteurs vragen of we een biertje willen. Die avond bewonderen we de zonsondergang over de Siberische taiga’s onder het genot van een koud, Chinees biertje. 



Lees ook: Per trein naar Azië met de Transmongolië Express

Onthaasting en gezelligheid


De eerste stop vandaag is Krasnoyarsk. Op het perron koopt onze luidruchtige Britse wagongenoot Russische koeken voor de hele wagon. Vlak voor Krasnoyarsk staken we de enorme rivier Jenisej over en daarmee zijn we nu in Oost Siberië.
’s Middags buurten we weer even in wagon 11 waar we kaarten met de Nederlandse en haar Deense coupégenoot. Hij is reisleider van een groep Scandinavische senioren en vermaakt ons met hilarische verhalen. We scoren weer een paar Tsingtao biertjes en half uit de trein hangend genieten we van de Siberische panorama’s. Voor het laatst, want Irkutsk ligt aan de horizon en daar verlaten we de berkenbomen en gaan we de hoogte weer in. Als de duisternis valt, knippen we de lampjes in de coupé aan en is het tijd voor thee en nog meer gezelligheid. Het geeft een magisch gevoel om als een ministipje door zo’n uitgestrekt landschap te glijden. 



Zonsopgang bij het Baikalmeer


We hebben nauwelijks geslapen vannacht. Een groep backpackers had zich voor onze coupé verzameld om vervolgens de hele nacht lallend vodka te drinken. Rond 5 uur ’s ochtends bereiken we Irkutsk en wordt het stil. Irkutsk is een populaire stop en hier maken onze Noorse coupégenoten plaats voor een gezellig Nederlands stel. Van slapen komt niet veel meer, want we hebben de grootste lol én de wekker staat een uur later. Irkutsk ligt aan de rand van het Baikalmeer en we naderen de zuidkant van dit immense zoetwaterreservoir. Dat moeten we zien! Helaas is het buiten schemerig en mistig. We rijden zo’n 300km langs dit meer en op sommige stukken direct langs de waterkant. Slaperig aanschouwen we dit spectaculaire natuurwonder.


Vandaag vliegt de tijd voorbij. Benul van tijd hebben we eigenlijk sowieso niet. De trein doorkruist zeven tijdzones en in de trein werken ze met de Moskoutijd. Om een jetlag te voorkomen, hanteren wij de lokale tijd en schuiven we per dag een tijdzone mee. In Ulan Ude scheppen we weer een luchtje en in Naushki doen we dit voor het laatst in Rusland. Al gauw moeten we de trein weer in voor de grenscontrole. De conducteurs sluiten sanitair, deuren en ramen hermetisch en drie uur lang wordt de trein van onder tot boven doorgelicht. Het is al donker als we na dit hele circus bij de Mongoolse grens aankomen, waar het hele tafereel opnieuw begint. Hier zelfs inclusief speurhonden. Gelukkig is het gezellig in onze coupé en vliegen de wachturen voorbij. Laat die avond rijden we dan echt Mongolië binnen! Onze laatste nacht in de trein is een feit.

Welkome onderbreking in Mongolië


Bij dageraad rinkelen onze wekkers. Ulaanbaatar nadert! Meteen wordt duidelijk dat het landschap weer totaal is veranderd: weidse vlaktes en glooiende, groene heuvels. Af en toe spotten we een ger (Mongoolse tent) of een paar paarden. We pakken onze backpacks in en vergapen ons ondertussen aan deze enorme leegte. Een uur laten bereiken we de voorsteden van Ulaanbatar. Een ratjetoe aan gers, houten omheiningen, golfplaathuisjes en rommel. Op het station van Ulaanbaatar nemen we afscheid en gaan we gauw op naar een warme douche. Wat betreft de trein: tot over elf dagen! 



Beijing it is!


Onze dagen in Mongolië waren in één woord geweldig (lees daar hier alles over!). Anderhalve week later vervolgen we onze reis naar Beijing, de zevende dag aan boord van de Transmongolië Express. Ditmaal delen we de coupé met een Duitse vader en zoon. 
De landschappen op het traject van Ulaanbaatar naar de Chinese grens kennen we. We doorkruisen de Gobi Woestijn waar we de afgelopen week een rondrit door hebben gemaakt. Dorre, lege stofvlaktes op een paar kamelen en rotsformaties na. Met weemoed genieten we de laatste uren in Mongolië van het uitzicht en dit unieke land. Bij de Chinese grens staan we een paar uren stil voor de verwisseling van de treinonderstellen. Omdat de spoorbreedte in China smaller is dan in Rusland en Mongolië, worden de wagons op smallere onderstellen overgezet. De rest van de dag spenderen we aan schrijven, foto’s van Mongolië bekijken en relaxen.


Vanaf de volgende ochtend hebben we het Chinese landschap als uitzicht. Dit is bergachtig en groen met rotsen, beken, bossen, maar ook met veel industrie en verstedelijking. De stationnetjes, de mensen en de huizen hebben allemaal weer een compleet andere look. Even later vangen we ineens een glimp op van de Chinese muur. Hoe gaaf! Wolkenkrabbers en typische Chinese woonwijken verraden daarna al gauw het naderende eindpunt van de trein. Rond 14 uur bereiken we het Beijing Railway Station. Het perron ziet zwart van de mensen en de temperatuur voelt tropisch aan. Een schril contrast met het desolate en koele Mongolië! Eén ding is zeker: Transmongolië Express, je was fantastisch.

Zo ga je goed voorbereid aan boord!

➸ 1. Neem wat natte doekjes mee zodat je je toch wat kunt opfrissen.

➸ 2. Trek gemakkelijke kleding aan in de trein. Schoeisel: bijna iedereen loopt op sokken of slippers.
➸ 
3. Houdbaar broodbeleg was zowel in Moskou als onderweg lastig te vinden. Iets van huis meenemen is handig!

➸ 4. Neem een bordje, grote beker en bestek mee. In de restauratiewagon prepareren ze prima gerechten maar het gros zit ’s avonds met een soepje in z’n wagon.
➸ 
5. Ik voelde me veilig in de trein, maar we lieten nooit waardevolle spullen achter. Neem het mee of zorg dat er iemand op past.
➸ 
6. Wij kochten onze tickets via transsputnik.nl en kregen de tickets voor het eerste traject een week voor vertrek thuis gestuurd. De tickets voor het tweede traject pikten we in Ulaanbaatar bij een reisbureautje op.
➸ 
7. In onze Chinese trein waren er op de gang stopcontacten aanwezig maar het aantal voltage was niet genoeg om apparaten op te laden. Op verzoek konden de conducteurs dit wel voor je doen. Niet dat je overigens iets aan je mobiel hebt; het grootste gedeelte van de reis heb je geen bereik en dus al helemaal geen WiFi!
➸ 
8. Het is handig om in Moskou en steden onderweg een hostel of een guesthouse te reserveren. Wij zaten in Ulaanbaatar in het UB Guesthouse en dit was een erg fijn hostel. Wij regelden hier ook onze geweldige rondrit door de Gobi woestijn (voor een super prijs).

Geschreven door Berber Bonnema - Berber is geboren om te reizen. Ze is gek op Azië maar wil de hele wereld verkennen. Cultuur en natuur is voor haar de perfecte combinatie en andere culturen, talen, mooie foto’s en lekker eten maken haar ultiem gelukkig!