Marc reisde de wereld rond, zónder vliegtuig
Hij verplaatste zich 2 jaar lang met allerlei vervoermiddelen, maar de binnenkant van een vliegtuig zag hij nooit.
Marc Roelofs wilde er eens écht helemaal tussenuit. Hij zegde zijn baan en huis op, zodat hij niks had om voor terug te komen. “Ik zag het al voor me: onderweg zou ik trouwen met een Vietnamees geiten-herderinnetje.” Vrienden en familie verklaarden hem voor gek. “Ik wilde het gevoel hebben dat ik echt aan het reizen was. Met het vliegtuig ben je in zeven uur al in Amerika en met twintig in Australië, terwijl het niet voelt alsof je aan de andere kant van de wereld bent. Tijdens een overland trip, voelt het meer als reizen. Dan zie je langzaam het landschap veranderen en maak je de verschillen echt mee.”
Op de brommer naar Rusland
“Ik had een doel voor ogen: ik wilde de hele wereld rond zonder te vliegen. Mijn wereldreis zou beginnen met de Transsiberië express. Een legendarische route die je echt een keer gedaan moet hebben. Ik moest alleen nog een manier vinden om in Rusland te komen.” In plaats van een auto (waar laat je die als je in Rusland aan komt) of de trein (te makkelijk) koos hij voor een brommer. “Iedereen zei: “Dat kan niet!” Dus ik deed het. Ik kocht een 20 jaar oude Puch Maxi en vertrok. Voor het eerst van mijn leven zat ik op een brommer.”
De eerste paar honderd kilometer waren al een avontuur op zich. Ik was al blij toen ik de Duitse grens over was. En ik haalde Berlijn! Ik heb er twee maanden over gedaan, reed 500 kilometer, acht uur per dag.” De brommer bleef achter in Rusland en Marc reisde verder met de trein. “Ik ging van Rusland door Mongolië naar China. In Mongolië besefte ik hoe mooi het is om over land te reizen. Je komt op plekken waar je anders nooit geweest zou zijn.” Marc ging tijdens zijn reis van het ene naar het andere bijzondere vervoersmiddel. Strikt genomen was het dan ook geen pure overland trip, want er kwamen de nodige bijzondere tochten over zee aan te pas. “Ik ging van China naar Taiwan met een militairenboot. Om daarna weer terug naar China te gaan was een hele onderneming. De politieke situatie tussen die twee landen is nogal ingewikkeld. Het heeft me een paar honderd euro en een paar weken gekost, zodat ik precies op tijd mijn visum had.”
Verliefd
Ondertussen in Taiwan werd Marc verliefd op een Taiwanese en met haar reisde hij tijdens zijn overland trip een half jaar samen. “Ik raad verder niemand aan om onderweg verliefd te worden”, grapt Marc. Hij ging naar Indonesië en al eiland-hoppend naar het laatste punt voor de oversteek naar Australië: Oost Timor. Daar begon het eerste écht moeilijke deel van zijn reis.
“Ik had gehoord dat er een bootrace was van Australië naar Oost Timor en dacht: er zijn vast mensen die terug willen. Er bleken uiteindelijk maar zes boten mee te doen en allemaal reisden ze verder. Ik heb drie weken bij de kust rondgehangen, tot ik een man met zijn zoon tegen kwam met wie ik naar Australië kon. Onderweg had hij ruzie gekregen met zijn vrouw, zij was al naar huis gevlogen. Nu kwam hij bemanning voor zijn zeilboot tekort. In ruil voor proviand en hulp op de boot mocht ik mee de oversteek maken.”
Rantsoeneren op de Stille Oceaan
Je moet behoorlijk flexibel en inventief zijn, wil je zo’n reis kunnen maken, weet Marc. “Het zou een zeilbootreis worden van tien dagen, met stops op twee eilandjes. De tocht duurde uiteindelijk drie weken. We kwamen door slecht weer vast te zitten op een eiland. Zonder telefoonsignaal en eten voor de extra tien dagen werd het een beproeving. Het enige dat we nog hadden was rijst, dus leefden we op rijst en vis die we zelf vingen. Sommige dagen alleen rijst.
Toch was dit het prachtigste stuk van de hele overland trip. We kwamen langs tropische eilandjes met mensen die nog nooit van het eiland af waren geweest. Ik had niet verwacht dat ik de Stille Oceaan over zou kunnen. Maar het lukte me. Ik reisde vanaf Adelaide in Australië met een containerschip mee. Daar huurde ik een gastenbed. Het schip vertrok een maand nadat ik in Australië aan kwam, dus heb ik in die tijd rondgereisd.” Dat de oversteek vier weken duurde in plaats van de geplande drie, was peanuts bij wat hem nog te wachten stond.
Het einde van de overland trip
“Ik vierde Kerst in Las Vegas en ging vanaf daar in een stuk door naar Mexico Stad.” De kleine tegenslagen van de maanden daarvoor leken zich op dit punt op te stapelen. “In Honduras werd ik overvallen. Drie jongens met pistolen kwamen uit de bosjes en namen al mijn spullen mee. Ik had alleen mijn portemonnee nog met daarin een klein beetje geld. In Costa Rica kon ik opnieuw met een zeilboot mee reizen. Helaas haalden we daarmee Zuid-Amerika niet. We waren op weg naar het Panamakanaal en de boot viel letterlijk uit elkaar. Toen vroeg ik mezelf af: wil ik nu nog verder?”
Marc besloot dat dit het eindpunt van zijn overland trip zou worden. Anderhalf jaar eerder dan gepland en met nog twee continenten op de planning. “Ik wilde nog naar Zuid-Amerika en oversteken naar Afrika. Maar in Panama heb ik meteen een ticket naar Nederland geboekt.”
Geen toerist
Door de avonturen die hij tijdens zijn overland trip rond de wereld meemaakte, zijn de vakanties van Marc niet zoals die van de gemiddelde toerist. “Ik wil niet meer een lijstje afvinken van bezienswaardigheden. Ik wil gewoon in een land zijn en ervaren hoe het leven daar is. Dan word je niet meer zo’n toerist. Want de toeristische trekpleisters zijn geen weergave van hoe een land echt is.” Lange reizen maakt hij voorlopig niet meer , maar in stoppen met reizen doet hij ook niet. Zijn eerstvolgende trip gaat naar Iran. “Ik ga een paar weken, dus dan moet je wel plannen. Maar ik houd een extra paar dagen over voor spontaniteit. Dat als je het ergens leuk hebt, je niet door moet, maar nog even mag blijven genieten.”
Foto’s: Moyan Brenn (header), Marc Roelofs
Ook leuk!
