Bijpraten met Edita in Saalbach Hinterglemm

Bedolven werden we onder de reacties. Een paar maanden geleden publiceerden we een interview met Edita over reizen met een ziekte. Het artikel zette niet alleen heel veel lezers maar ook onszelf aan het denken. Je hoort natuurlijk vaak dat mensen pas beseffen wat gezondheid is op het moment dat het niet meer vanzelfsprekend is. Het is alleen de kunst om dan toch de mooie dingen te zien en je droom te leven. In het geval van Edita is dat zoveel mogelijk van de wereld zien. Voor ons genoeg reden om weer eens met haar te bij te praten. Deze keer vanuit Saalbach Hinterglemm!

Reizen met een chronische ziekte

Even een kleine terugblik: Edita heeft sinds haar 18e SLE. Dit is een auto-immuunziekte die voornamelijk gewrichtsklachten met zich meebrengt, maar ook zorgt voor de nodige andere ongemakken. De ziekte zorgt er onder andere voor dat haar lichaam gevoelig is voor vocht. Ademhalen is dan lastiger en ze heeft meer last van haar spieren en gewrichten. Naast haar ziekte is er nog iets anders bepalends in haar leven: haar passie voor reizen. Dat ze zich daarbij niet tegen laat houden door het gezondheid, bewijst haar indrukwekkende lijstje met bezochte landen.

Tijdens ons laatste contact was Edita net terug in Nederland en wist ze nog niet wat ze precies zou gaan doen. Wat het in ieder geval niet is geworden is thuis achter de geraniums zitten. Ze is deze winter namelijk in het Oostenrijkse Saalbach Hinterglemm te vinden. Veel mensen kennen dit gebied vooral van de wintersport, maar er is veel meer dan sneeuw. Saalbach Hinterglemm is een geweldig mooi gebied om te wandelen en te genieten van de natuur. Die natuur is nu vooral wit gekleurd, maar in de zomer zie je de prachtige meren en bossen. En voor Edita is het er perfect: “In Oostenrijk is het klimaat zo veel fijner. De lucht is droger en ik heb hier veel minder last van al die vervelende klachten. Ook heb ik hier eigenlijk geen last van hoofdpijn en dat is in Nederland doorlopend het geval”.

Thuis in Saalbach Hinterglemm

Na Amerika, Zuid-Afrika en Argentinië, om maar een paar plekken te noemen waar Edita al is neergestreken, is Saalbach Hinterglemm nu haar nieuwe thuis. “Het is hier zo mooi. Je hebt hier bijna geen auto’s en als ik een stukje ga wandelen dan zie ik alleen maar bergtoppen. Kijk je dan naar beneden dan zie je de kleine idyllische dorpjes in het dal liggen. De natuur van Saalbach Hinterglemm is rustgevend. Je komt helemaal tot jezelf, kunt nadenken over van alles zonder dat je de hele tijd mensen tegen het lijf loopt zoals in Nederland. Je moet alleen oppassen dat je niet tegen een paard aanloopt dat een slee trekt. Die kom je hier namelijk tegen!”

Edita zit nog tot april in Saalbach Hinterglemm en wat er daarna gaat gebeuren ligt nog open. Ze werkt nu in een pension en heeft het daar heel erg naar haar zin. Buiten de werkzaamheden heeft ze ook genoeg vrije tijd om de omgeving te leren kennen en- hoe kan het ook anders in dit gebied- zelf op de latten te gaan staan.

Kijken naar wat kan

Maar, hoe gaat het nou met haar gezondheid? “Ik voel me hier beter dan in Nederland en over het algemeen is mijn gezondheid stabiel. Wel heb ik elke dag pijn en kan ik mij eigenlijk niet meer herinneren hoe het is om te leven zonder dat gevoel. Dat is vervelend, maar ik heb mij voorgenomen om mijn leven niet te laten beperken door mijn ziekte. In het begin was dat lastig. Ik was 18 jaar jong en al mijn dromen vielen weg. Het Nederlands kampioenschap streetdance, een baan binnen de luchtvaart was niet meer mogelijk en zo waren er nog meer dingen die veranderden. Inmiddels heb ik geleerd om te kijken naar wat ik juist wel kan en ben ik de dingen gaan doen waar ik gelukkig van word.”

“Kijken naar de dingen die je wel kunt, maakt het leven zoveel mooier.”

Inmiddels is Edita 29 en denkt ze na over de toekomst. Moet ze iets voor vast in Nederland zoeken of toch ergens anders? Het liefst zou ze iets van een Bed & Breakfast beginnen in een land waar ruimte is, schone lucht en gastvrije mensen. Dat laatste is in Nederland soms net wat anders dan wat ze gewend is vanuit haar geboorteland Litouwen. In Nederland is het vrij “gewoon” dat je tegen 18:00 uur vertrekt als je op bezoek bent omdat mensen dan gaan eten. In Litouwen en veel andere landen die ik heb bezocht, wordt juist gevraagd of je ook blijft eten.” Op de vraag of Edita na Oostenrijk een vaste plek in Nederland wil zoeken antwoordt ze in eerste instantie “Ja”, om daar snel aan te voegen “Maar als er een nieuwe kans in het buitenland ligt dan ga ik wel weer weg.”

Word vervolgd!

Al schrijvend over Edita besef ik mij dat ze eigenlijk maar één ziekte heeft en dat is de ‘reisziekte’. Ze is er een mooi voorbeeld van dat een lichamelijke beperking geen beperking van het leven hoeft te zijn. Ik hoop dat we snel een keer verder kunnen praten, want verhalen heeft ze genoeg. Over de mooie reizen die ze maakte en het leven dat ze heeft ervaren op zoveel verschillende plekken ter wereld. Word vervolgd!

Geschreven door Wim Postma - Wim is in het verleden op veel plekken in de wereld geweest, maar reizen is niet zijn belangrijkste focus binnen Stop & Stare. Hij richt zich vooral op de marketing en "achterkant” van Stop & Stare, zodat we kunnen doen wat we willen doen.