Danique werd het land uitgezet tijdens vrijwilligerswerk in China
De autoriteiten in China vertrouwden de 19-jarige Danique niet toen ze zich als vrijwilliger inzette bij een weeshuis.
Net nadat Danique in 2010 stopte met haar opleiding grafische vormgeving, wilde ze weg. Ze ging op internet op zoek naar mogelijkheden en kwam terecht op de website van European Voluntary Service (EVS). Daar hebben ze een Youth in Action-programma, een gesubsidieerd traject waarbij jongeren voor niet al teveel geld vrijwilligerswerk kunnen doen in het buitenland. “Normaal gaat er een hele procedure aan vooraf, maar bij het project in China was er iemand afgevallen”. Vier weken en een paar injecties later stapte ze het vliegtuig in.
Vrijwilligerswerk in China
Danique ging tijdens haar vrijwilligerswerk in China aan de slag in een weeshuis. “De meeste kinderen daar hebben een beperking en dus hielp ik mee met fysiotherapie. Dat ik daar niets van af weet, daar doen ze in China niet zo moeilijk over.” Wat wel van pas kwam was haar Engels, dat kon ze de kinderen waar het iets beter mee ging leren.
China is volgens Danique letterlijk en figuurlijk ‘een wereld van verschil’ met Nederland. “Taal, eten, manieren, cultuur, geloof, landschap, geschiedenis. Echt alles is anders.” De heftigste cultuurverschillen zag ze in het weeshuis zelf. De opvoeding is volgens haar niet te vergelijken met de gang van zaken in Nederland. “Een meisje kreeg in mijn armen een epilepsieaanval tijdens de fysiotherapie. Ik schrok me kapot, ik had nog nooit zoiets gezien. Mijn collega’s in het weeshuis hadden een eigen methode om dit aan te pakken. Een vrouw duwde heel hard met haar duim tegen de onderkant van de neus van het meisje. Daarmee zou het overgaan.”
Vrijwilligerswerk in China is ondenkbaar
Danique wilde vijf maanden naar China gaan, van december 2010 tot en met april 2011. Uiteindelijk is ze er maar drie maanden geweest, want de lokale politie vertrouwde haar situatie niet. “Het is voor Chinezen onbegrijpelijk dat mensen werken zonder er een salaris voor te krijgen, vrijwilligerswerk dus.” De politie kwam zelfs langs in het weeshuis om te zien of ze er wel was en wat ze deed. Danique had in Nederland een visum voor een maand geregeld, dat moest iedere maand opnieuw verlengd worden. “Met veel moeite heb ik dat visum nog met twee maanden weten te verlengen. Daarna moest ik naar huis.”
“Het klinkt cliché, maar ik heb geleerd dat ik blij moet zijn met wat ik heb”, zegt Danique. “In het weeshuis was negen van de tien keer geen elektriciteit. Het was er 10 graden onder nul, er was geen verwarming en meestal geen warm water. Bovendien werd mijn laptop gestolen, waardoor contact met thuis nog lastiger was. In Nederland begint iedereen al te piepen als whatsapp het even niet doet of als er geen Wi-Fi is. Ik zit nu soms ook te zeuren als mijn telefoon het niet doet, maar ik ben wel minder materialistisch geworden. Ik moest veel dingen zelf oplossen, dat heeft me zelfstandiger gemaakt.”
Terug naar China
Ondanks alle negatieve dingen die Danique heeft meegemaakt, zou ze zo weer vrijwilligerswerk in China gaan doen. “Ik wil een keer terug naar het weeshuis om te zien hoe het daar nu is. En meer van het land zien. Ik ben op veel plekken geweest, maar China is zo reusachtig. Ik heb nog lang niet alles gezien!” Wel zou ze zich bij een volgende reis beter voorbereiden. “Ik heb binnen een maand besloten dat ik wegging, dat het China werd en dat ik daadwerkelijk wegvloog. Je goed inlezen en de juiste visa en vaccinaties regelen is dus erg belangrijk. Maar vraagt iemand me om het nog een keer te doen, dan zou ik gelijk gaan!”
Wil je meer lezen over Danique’s vrijwilligerswerk in China? Neem dan een kijkje op haar reisblog.
Ook leuk!
