Hoezo een reisverslaving? Jop (23) heeft al 79 landen bezocht

Met iedere plaats die hij bezoekt, streept Jop de Vos weer een stukje wereld af. Hij heeft wat je kunt noemen een reisverslaving. Hij begon met landen tellen tijdens een interrail-reis door Europa, en heeft inmiddels plekken over de hele wereld bezocht. Jop: “Ik ben een beetje de tel kwijt, maar volgens mij zit ik op 79 landen.”

Voor het eerst alleen op pad

“De wereld heeft me altijd gefascineerd. Als klein kind bladerde ik in atlassen, kijkend naar al die vreemde plekken. Ik was nog te jong om te reizen, maar kwam tijdens vakanties met mijn ouders wel in verschillende Europese landen. Op mijn achttiende was het dan eindelijk zover: na het behalen van mijn diploma ging ik interrailen door Europa, alleen. Met een brok in mijn keel werd ik op de trein gezet door mijn ouders.”

“Op de eerste dag ging het al mis. Ik zat op een bankje in Bern toen er een man langs liep die mij uitvoerig bekeek. Wat bleek? Ik was zonder dat ik het wist mijn paspoort verloren, en hij had hem gevonden. Dat was mijn eerste leermoment: goed op mijn spullen letten, er is niemand anders die het voor me doet. Ik ben nooit meer wat kwijtgeraakt.”

Eenzaam

“Voor mijn tocht door Europa was mijn grootste angst alleen zijn. Wat als ik geen vrienden zou maken? In het begin van mijn reis was dit ook het geval. Rondzwervend door Florence en Athene maakte ik me druk. Nergens voor nodig: een paar dagen later trok ik met verschillende mensen op. Reizen kan soms eenzaam zijn, maar na verloop van tijd ontmoet je altijd mensen waarmee je dagen samen bent. Vooral in de slaapzalen van hostels barst het van de reizigers, die vaak ook alleen reizen. Iedereen wil mensen leren kennen.”

Reisverslaving

“Na mijn trip door Europa had ik de smaak te pakken. Eenmaal thuis ervoer ik een enorm gevoel van voldoening: ik had een maand lang zelfstandig rondgereisd, had tijd gehad om na te denken, ontmoette leuke mensen en was op alle plekken geweest waarover ik eerder had gelezen. Ik wilde meer. Alle continenten zien waarover ik gelezen had. Dingen meemaken. Hoewel ik wel een poging heb gedaan tot studeren, is dit niks geworden. Ik wilde nú reizen. Ik zorgde dat ik veel kon werken in de keuken van een café en leefde sober om geld te kunnen sparen.”

Anders dan anders

“Mijn reislust komt voort uit een zoektocht naar avontuur. Ik wil graag iets anders ervaren: andere geuren, andere geluiden, andere uitzichten. Op mijn reizen bekijk ik niet alleen de toeristische dingen, maar bevind ik me ook graag onder de locals. Het klinkt misschien suf, maar ik vind het heerlijk om zomaar op een lokaal terrasje te gaan zitten en het dagelijks leven te aanschouwen. Hoe vrienden met elkaar om gaan, de gewoontes tijdens het eten, het ongeorganiseerde verkeer… Ik besef dan dat die wereld compleet anders is dan de mijne: dat blijft me boeien. De reiskriebels komen met vlagen, en zijn soms ook een vlucht. Wanneer het niet goed gaat in de liefde of op het werk, ga ik reizen.”

Landen tellen

“Tijdens mijn interrail-reis die uiteindelijk een maand duurde ben ik begonnen met landen tellen. Ik heb er een sport van gemaakt zoveel mogelijk landen te bezoeken en vind het leuk om hier de statistieken van bij te houden. Tijdens mijn eerste reis bezocht ik 19 landen, stak ik 27 keer een grens over en ben ik in 3 verschillende tijdzones geweest. Na verschillende korte vakanties en stedentrips ‘moet’ ik inmiddels nog ongeveer 5 landen, dan heb ik Europa compleet.”

“Mijn wens om zoveel mogelijk landen te bezoeken gaat ver. Mijn meest absurde actie begon in Thailand. Ik boekte 12 vluchten in 7 dagen tijd, voor zo’n 200 euro. Ik was dagen bezig met het vinden van goede vluchten en kwam uiteindelijk vanuit Thailand in Maleisië, Brunei – een heel klein land dat ik gezien moest hebben – , Borneo, Indonesië, Bali, Singapore en Myanmar. Sommige mensen vinden dat ik te kort in landen ben om er écht geweest te zijn. Maar wanneer kun je zeggen dat je ergens geweest bent? Als je er hebt gewoond, als je de cultuur kent, of als je één bent met het volk? Dat gaat me toch nooit lukken.”

De toekomst

“Ik ben vaak zo’n twee tot drie maanden weg en kom dan weer terug naar Nederland. Emigreren naar een tropisch oord is weleens in me opgekomen, maar juist doordat ik op zoveel plekken geweest ben realiseer ik me hoe goed alles in Nederland is geregeld. Uiteindelijk wil ik me gewoon hier settelen. Ik kom op reis weleens oudere mensen tegen die altijd zijn blijven reizen. Oude, alleenstaande hippies die nog steeds in slaapzalen slapen. Helemaal in hun eigen wereld. Nee, zo wil ik niet eindigen.”

“Maar voorlopig blijf ik nog lekker veel reizen. Binnenkort hoop ik weer een maand weg te kunnen. Ik wil dan Iran bezoeken, weer even wat anders. Iedereen verklaart me voor gek, maar nogmaals: je moet je inlezen. Ze zijn daar nogal conservatief, maar verder is het een vrij veilig land. Misschien pak ik ook Georgië, Armenië en Azerbeidzjan mee: dat zijn er weer drie.”

De reisverslaving van Jop op de voet volgen? Op zijn reisblog houdt hij iedereen op de hoogte van zijn avonturen.

Geschreven door Dieuwertje Rijlaarsdam - Dieuwertje is freelancer en wordt heel gelukkig van mooie plekken ontdekken. Op reis ziet ze het liefst veel natuur, dieren en borden vol heerlijk lokaal eten. Ze is groot fan van Azië, maar heeft nu Nieuw-Zeeland bovenaan haar lijstje staan.