Polsbandje voor toeristen in Thailand moet veiligheid verbeteren

Thailand komt met een nieuwe maatregel om de veiligheid van toeristen te waarborgen. Een polsbandje moet reizigers in nood hulp bieden. De berichtenstorm over de militaire coup en de veiligheid voor toeristen ging na de zomer liggen, maar de stilte bleek van korte duur. Onlangs werden twee Britse toeristen vermoord en achtergelaten op het strand van Koh Tao. Nu, enkele weken later, komt het Thaise Ministerie van Toerisme met een nieuwe maatregel om het gevoel van veiligheid bij de reislustigen onder ons terug te winnen: polsbandjes voor toeristen.

Polsbandje voor toeristen in Thailand

In alle ho(s)tels krijgen toeristen voortaan bij aankomst zo’n polsbandje. Hierop staat een serienummer en informatie over het verblijf. Toeristen zouden hiermee makkelijker worden geholpen als ze in de problemen zijn geraakt; in de nachtelijke uurtjes verdwaald raken op straat of slaapdronken in de bar achterblijven bijvoorbeeld. Maar wie heeft er nu eigenlijk het meeste baat bij deze polsbandjes?

In één hokje geplaatst worden

Als je het mij vraagt, in ieder geval niet de toeristen. Het polsbandje zal al snel gelijk komen te staan aan een stempel ‘luidruchtige, alcoholische en problemen veroorzakende buitenlander’ op je voorhoofd. Dit type toerist is namelijk degene voor wie de bandjes bedoeld zijn. Niet iedere reiziger zuipt zichzelf elke avond te pletter, maar door het polsbandje wordt hij automatisch door de lokale bevolking in bovenstaande categorie geplaatst, zelfs als die omschrijving in de verste verte niet bij hem past.

Een echte oplossing of schijnhulp?

In sommige gevallen zullen de bandjes daadwerkelijk hulp bieden aan reizigers in nood, maar wie in de handen van de verkeerde mensen valt heeft weinig aan zo’n polsbandje. Over specifieke gevallen van geweld tegen toeristen is bij het publiek en in de media weinig bekend. Afgelopen zomer werd het lichaam van een Thais meisje langs het spoor teruggevonden. De dertienjarige was in de trein verkracht en vermoord, om vervolgens door het raam te worden gedumpt. De dader werd al snel gepakt en is inmiddels ter dood veroordeeld. Toen deze zaak aan het licht kwam werden er vrijwel direct speciale vrouwenwagons ingezet. Naar mijn mening een zinvolle en hopelijk effectieve oplossing.

Of toeristen hier vaak mee te maken hebben, blijft een raadsel. Maar waar zij in ieder geval vaak mee te maken krijgen zijn dieven en oplichters. En dankzij eigen ervaringen kan ik zeggen dat er heel wat oplichters rondlopen in de toeristische gebieden van Thailand: quasi goedkope rondritjes met de tuktuk, speciale aanbiedingen vanwege een zogenaamde feestdag en ‘politieagenten’ die wel iéts weten te verzinnen waarmee ze dollars binnen kunnen halen zijn slechts enkele voorbeelden. Met het polsbandje maak je je nu, voor zover dat mogelijk is, nog duidelijker kenbaar als toerist. Met enig logisch verstand vertel je niet waar je verblijft, maar hoe zit dat na een biertje of vijftien? Die goedwillende man op de straathoek legt je wel even de weg naar je hotel uit, maar vertelt ondertussen tegen zijn handlangers dat ze hun slag kunnen slaan in jouw slaapkamer. Een makkelijkere prooi bestaat er haast niet.

De toekomst van het polsbandje

Het polsbandje gaat in mijn ogen niet alleen voor meer problemen zorgen, maar lost ook de eerder genoemde discussie rondom het gevoel van veiligheid niet op. Waarom zou ik me veiliger voelen met zo’n polsbandje om? Ik zal niet zeggen dat geweld tegen toeristen niet in Thailand voorkomt, maar is dat niet in heel veel landen het geval en is het probleem daadwerkelijk zo groot dat toeristen ‘gemerkt’ moeten worden? Bovendien zijn er betere manieren om je tegen kwaadwillende personen te wapenen dan met zo’n onnozel ding om je pols. Met logisch verstand kom je al een heel eind.


Het is nog even afwachten of de polsbandjes een succes gaan worden en hoelang de proef duurt. Er wordt in ieder geval alvast nagedacht over een volgende stap: een systeem van buddy’s. Toeristen worden dan gekoppeld aan een lokale metgezel. Het eerste waar dit mij aan doet denken is een geforceerde blind date, gearrangeerd door de Thaise overheid. Maar wie weet wordt het een grote hit en word ik de volgende keer dat ik in Thailand ben gekoppeld aan een tuktuk chauffeur. Wellicht dat die me dan niet voor vijfduizend baht een stadstour wil geven.

Wat is jouw mening over het polsbandje voor toeristen in Thailand?

Foto’s: Janne Moren, Dachalan

Geschreven door Jessica Lokker - Jessica is (reis)journalist en belandt vaak in vreemde situaties en op bizarre plekken. Een ceremoniële dolkendans bijwonen op Bali, gered worden door natuurwachters op Sardinië of een opvangcentrum voor luiaards bezoeken bijvoorbeeld.