Vintage roadtrip: slow travel door Nederland

Het was één van die dingen die al jaren op mijn bucketlist prijkte: een roadtrip maken in een oldtimer. Dak open, zonnetje op m’n bol en met alle tijd van de wereld door Nederland karren. Toen ik recentelijk een blauwe 2CV in de buurt spotte was ik dan ook direct verkocht. Hij bleek te komen van Vintage Roadtrips in Amersfoort. Tussen een heel assortiment aan eendjes, kevers en vintage campers, word ik voorgesteld aan een 2CV met de liefkozende naam Tropique. Waar de reis naartoe gaat? Vooral niet naar te veel plekken, want tijdens een roadtrip met zo’n blits wagentje is het autorijden zelf het grootste plezier. Het wordt een tocht van noord naar zuid in de provincie Utrecht. Van Spakenburg, via Amersfoort naar een kastelenroute in het zuiden.

Hollands glorie in Spakenburg

Even wennen is het wel, zo’n oldtimer. Met een uitgebreide instructie gaan de eend én roadtrip van start. Waar de eerste bocht nog voor de nodige problemen zorgt, zo soepel hobbel ik even later tussen de weilanden richting de eerste bestemming. Spakenburg, eentje in het rijtje Volendam – Staphorst – Delft. Bespaar jezelf de rit op zondag (niemand te zien), en probeer te gaan voor een zaterdag. Het historische centrum bruist dan van de marktkooplui, verser-dan-verse vis en locals in oudhollandse klederdracht. Bemachtig een stuk van de specialiteit Spakenburgs Hart en loop richting de oude haven. Dit stukje Spakenburg is benoemd tot museumhaven, en een blik op de oude botters en traditionele vissersschepen laat zien waarom! Lang blijf ik niet, want Tropique wacht. Met de zon hoog aan de hemel gaat het dak open en het vakantiegevoel voluit.

Als een ontdekkingsreiziger in Amersfoort

De hele rit, van Tropique’s thuis bij Vintage Roadtrips, via Spakenburg en de kastelenroute terug naar Amersfoort, duurt een kleine twee uur. Ik doe hem in twee dagen. Net als mijn ‘lelijke eendje’ kies ik ervoor om een versnelling lager te schakelen dit weekend. Slow travel door een machtig mooi stukje Nederland. Ik overnacht daarom precies op mijn route, in hartje Amersfoort. In de Eemhaven ligt de Vita Nova op mij te wachten: een scheepshotel. Eigenaars Ger en Joke bemachtigden zes jaar geleden een schat van een schip uit het jaar 1940 en toverden het om tot een B&B. Eenmaal binnen blijkt zo’n schip verrassend ruim. Vijf moderne kamers met alles er op en eraan, plus een unieke scheepswoning waar je je een nachtje ontdekkingsreiziger voelt in een ver verleden.

Met de zon hoog aan de hemel gaat het dak open en het vakantiegevoel voluit

Maar de stad roept, want wat is Amersfoort eigenlijk een verborgen pareltje. Vita Nova ligt midden in het oude industriële gebied dat zich ontwikkelt als een kleine versie van de Amsterdamse NDSM werf. In de straatjes waar vroeger arbeiders af en aan liepen, schieten nu ateliers en creatieve bedrijfjes uit de grond. Ik loop langs streetart en moestuinen, verrassende hotspots als Hoog Vuur, gevestigd in de oude Prodentfabriek, strandtent Zandfoort aan de Eem en kom uit bij de historische Koppelpoort. Amersfoort is een van de betere steden om te winkelen, maar ook aan geschiedenis komt het niets te kort. De mooiste plekjes zie je als je een rondje rondom het centrum maakt. Je komt langs oude delen van de stadsmuur, beroemde muurhuizen en toegangspoorten. Vergeet niet af en toe een zijstraatje in te slaan. Met name de Krankeledenstraat en Krommestraat trakteren je op heerlijke eettentjes en bijzondere boetiekjes.

Kasteeltuinen en panoramische dijken

Als een kapitein slaap ik die nacht in mijn schipperswoning en wordt wakker met een zonnetje door het dakraam. Tijd om met een gevulde picknickmand weer plaats te nemen in mijn oldtimer en de roadtrip te vervolgen. Vandaag staat de kastelenroute op het programma: een lus van Amerongen via Wijk bij Duurstede naar Doorn. Snelwegen, hoewel Tropique met een beetje moeite best de 100km per uur haalt, vermijd ik. In plaats daarvan stuur ik de slingerende N-wegen op. Toeterend en wuivend word ik door tegenliggers begroet. Echt, de wereld lijkt een stuk vriendelijker vanuit een oldtimer. Na een goed half uurtje rij ik Amerongen binnen met haar smalle straatjes, oude molens en het mooie Kasteel Amerongen. Ik kies voor een wandeling door de kasteeltuinen en vervolg even later mijn weg richting Wijk bij Duurstede.

Tussen de perenboomgaarden en kersenplantages waan ik me in een soort Nederlandse Champagnestreek

En dat doe ik via een van de mooiste wegen van Nederland. Amerongen wordt via de lekdijk en rijndijk verbonden met Wijk bij Duurstede. Een panoramische paar kilometer, dwars door de velden. In de verte zie ik de molens van Dorestad, zoals Wijk bij Duurstede vroeger heette, al opdoemen. Ik parkeer mijn eendje bij de haven en geniet van een picknick onder Molen Rijn en Lek die volop in bedrijf is.

Het oude centrum van Wijk bij Duurstede is niet groot, maar heeft genoeg om te ontdekken. Zo neem ik een kijkje in de molen, bezoek de grote kerk en kom via een boswandeling terecht bij het kasteeleiland. Kasteelruïne moet ik eigenlijk zeggen, want veel staat er niet meer van overeind. De torens van het kasteel, dat geldt als één van de oudste en mooiste Middeleeuwse exemplaren van Nederland, zijn te beklimmen. Met name in de Bourgondische Toren kijk je je ogen uit: deze is volledig ingericht als decadente trouwlocatie. In de Donjontoren vind je wisselende exposities.

Perenplantages en kersentelers

Het laatste stuk van mijn route gaat richting Doorn, met het idee om een bezoek te brengen aan Huis Doorn; een keizerlijk landgoed gelegen op de Utrechtse Heuvelrug. Dat plan loopt anders, want onderweg neem ik een verkeerde afslag en bevind me plotseling in het plaatsje Cothen. Een geluk bij een ongeluk, want tussen de perenboomgaarden en kersenplantages waan ik me in een soort Nederlandse Champagnestreek. Ik zigzag over kleine paadjes tussen de fruitvelden en stop uiteindelijk bij een kersenkraam langs de weg. Cothen, leer ik, is het middelpunt van de Nederlandse kersenteelt. In de wijde omgeving strekken kersenboomgaarden zich uit en de echte liefhebbers bezoeken hier het kersenmuseum en het jaarlijkse kersenfestival. Of ik misschien wil proeven? Er wordt me een kers aangereikt, eentje die een half uur geleden nog aan de boom zat. Lekkerder dan dit krijg je ze geloof ik niet, dus met mijn handen vol keer ik terug naar de auto.

Het einde van de vintage roadtrip

Ik doe het langzaamaan, maar de tijd doet niet met me mee. Tropique moet weer bijna terug naar huis- en stiekem doet dat een beetje pijn. Ik skip Huis Doorn en de mooie Kaapse bossen waar ik best nog even had willen ronddwalen. Maar ik geniet tijdens de terugweg nog even van elke minuut in deze mooie lelijke eend. Wapperende haren, zon op mijn gezicht en een tuffende Tropique.

Geschreven door Naline Roodbeen - Naline is de oprichter van Stop and Stare. Ze wordt het allergelukkigst van reizen en schrijven. Heeft een voorkeur voor verre oorden maar vindt Nederland stiekem het allermooist. Krijgt vlinders van roadtrips, Aziatisch eten en vreemde talen. Is graag zuinig op de aardbol en fan van duurzaam toerisme.